Son Derece Manyetik Ölü Yıldızlar Katı Yüzeylere Sahip Olabilir, Ancak Kesinlikle Üzerlerinde Yürümek İstemezsiniz
Son Derece Manyetik Ölü Yıldızlar Katı Yüzeylere Sahip Olabilir, Ancak Kesinlikle Üzerlerinde Yürümek İstemezsiniz
Apollo 11, NASA‘nın 1960’lardaki mürettebatlı uzay operasyonlarının doruk noktasıydı, ancak bundan da öte, binlerce yıldır yapılmakta olan bir rüyanın gerçekleşmesiydi. Kayıtlı tarihten önce, insanlar gökyüzüne baktılar ve Ay’a dokunup yıldızları görmenin nasıl bir şey olabileceğini hayal ettiler. Apollo 11 (2019 tarihli Apollo 11 belgeselinde içeriden görüldü), kozmosa bakabildiğimizi, varış noktalarını belirleyebildiğimizi ve ardından uzaylı yüzeylerde yürümek için gerçekten oraya gidebildiğimizi kanıtladı.
Potansiyel keşif hedeflerimiz her zaman kayalık gezegenler ve aylarla sınırlı kaldı, çünkü yıldızların ve gaz devlerinin gaz yüzeyleri onları sürekli olarak ulaşamayacağımız bir yerde tuttu. Şimdi, Science dergisinde yayınlanan yakın tarihli bir keşif sayesinde, bir yıldızın yüzeyinde yürüme olasılığı biraz daha kolaylaştı.
Padova Üniversitesi’nden bilim adamları ve meslektaşları, NASA’nın Imaging X-Ray Polarimetry Explorer uydusundan gelen verileri kullandılar. IXPE, NASA ve İtalyan Uzay Ajansı arasında, evrendeki X-ışını ışığının kutuplaşmasına (ışık dalgalarının kıpırdadığı yön) bakan bir işbirliğidir. Araştırmacılar, cihazı Dünya’dan 13.000 ışıkyılı uzaklıkta, manyetar olarak bilinen yüksek derecede manyetize edilmiş ölü bir yıldızı gözlemlemek için kullandılar.
Güneş’ten birkaç kat daha büyük kütleli yıldızlar öldüğünde, hızla genişleyen gazdan oluşan parlak bir süpernova patlamasına dönüşürler.
Yıldız doğru boyut aralığındaysa, patlamadan sonra bir parçası, nötron yıldızı olarak bilinen oldukça sıkıştırılmış bir yıldız kalıntısı kalır. Bu süper yoğun hayalet yıldızların zaten inanılmaz derecede güçlü manyetik alanları var, ancak bazıları diğerlerinden bile daha güçlü ve biz onlara manyetar diyoruz. Bazı magnetarların etrafındaki alanların, tipik bir nötron yıldızının gücünün 1000 katı ve Dünya’nın manyetik alanından bir trilyon kat daha güçlü olduğu ölçülmüştür.
Magnetarların neden bu kadar agresif güçlü manyetik alanlara sahip olduğu belli değil, ancak muhtemelen yıldızın içinde meydana gelen garip entrikaların sonucudur. Madde birbirine o kadar sıkı bastırılır ve o kadar büyük kuvvetler ve basınçlar altındadır ki, yıldızın içi süper iletken bir sıvı haline gelebilir ve tüm yıldızı manyetik alanı oluşturan bir dinamoya dönüştürebilir.
Magnetarlar, spektrumun X-ışını kısmında ışık yayarlar ve X-ışını teleskopları ile gözlemlenebilirler. Araştırmacılar, ölü yıldızın yüzey özelliklerini belirleme umuduyla, Cassiopeia takımyıldızında bulunan magnetar 4U 0142+61’in gözlemlerinden elde edilen IXPE verilerine baktılar. Bilim adamları ölçümlere baktıklarında, ışık bir atmosferden geçiyor olsaydı tahmin edeceklerinden daha düşük miktarda polarize ışık buldular. Bir atmosfer mevcut olsaydı, ışığın daha fazlasını filtrelemesi gerekirdi, ancak durum böyle görünmüyordu. Bunun yerine, ışığın daha yüksek enerjilerde olduğu zaman, polarizasyon açısının daha düşük enerjilere kıyasla 90 derece kaydığını buldular. Bu bulgular, yıldızın aslında gazlı bir atmosfer yerine katı bir kabuğa sahip olup olmadığını bulmayı umduğumuz şeylerle tutarlıdır.
Araştırmacılar, güçlü manyetik alanın, düşük sıcaklıkların sıvı suda kristalleşerek buza dönüşmesine benzer şekilde, yıldızın gazını katı hale dönüştürdüğünü öne sürüyor.
Şekilsiz bir sıcak gaz bulutu yerine, manyetik yoğunlaşma olarak bilinen bir süreçte sıvı veya katı hale gelir. Sonuç, tümü manyetik alan yönünde gerilmiş kristal bir kafes içinde birbirine bağlanmış iyonlardan oluşan bir yüzey kabuğudur.
Artık üzerinde yürüyebilecek kadar sağlam yıldızlar olduğunu bildiğimize göre, bunun nasıl bir şey olduğunu hayal etmemek zor. Teorik olarak bir kişi – veya insan olmayan uzaylı zekası – bir nötron yıldızının yüzeyine basabilir, ancak ilk adımınız son adım olacaktır. Daha yıldıza yaklaşmadan, yaklaşık bin kilometre uzağa ulaştığınızda, manyetik alan o kadar güçlü olur ki, vücudunuzdan elektronları koparır ve sizi hızla dağılan bir atom bulutuna dönüştürür.
Orada hayatta kalabilseydin ve gerçekten yüzeye çıkabilseydin, asla ayrılamazdın. Nötron yıldızlarında, madde o kadar yoğun bir şekilde paketlenmiştir ki, küp şeker büyüklüğündeki bir parça, yaklaşık olarak Dünya’daki tipik bir dağın ağırlığına denk gelir. CDC’ye göre, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ortalama bir kişi 185 pound (83 kg) ağırlığındadır. Tabii ki, bu Dünya poundu. Bir magnetarda, aynı kişi yaklaşık 26 trilyon pound ağırlığında olacaktır. Ezilmeye dayanacak kadar güçlü malzemeler veya cisimler bir yana, güneş sisteminde yıldızın yüzeyinden kaçış hızına ulaşmak için yeterli roket yakıtı olmayabilir.
Son Derece Manyetik Ölü Yıldızlar Katı Yüzeylere Sahip Olabilir, Ancak Kesinlikle Üzerlerinde Yürümek İstemezsiniz-Kaynak: syfy
